Owoce w diecie cukrzyka – jakie są dozwolone, a których unikać?

Owoce dla cukrzyków typu 1 i 2 są dozwolone, jednak w ograniczonych ilościach. Przy ich wyborze warto kierować się ładunkiem glikemicznym i łączyć je z produktami spowalniającymi wchłanianie cukru. Które owoce warto uwzględnić komponując jadłospis dla cukrzyka?

Owoce w diecie cukrzycowej

Owoce są cennym źródłem witamin i innych substancji ważnych dla zdrowia. Jednocześnie pełne są łatwo przyswajalnego cukru, który powoduje skoki poziomu glukozy we krwi i wyrzuty insuliny, co dla osób cierpiących na cukrzycę jest szczególnie niewskazane. Często diabetycy zastanawiają się, czy w ogóle mogą jeść jakieś owoce. Odpowiedź brzmi: tak. Trzeba tylko przestrzegać kilku zasad. W przeciwnym wypadku mogą pojawić się trudności z wyrównaniem glikemii.

Światowa Organizacja Zdrowia zaleca spożywanie minimum 400 g warzyw i owoców w ciągu dnia - 3/4 powinny stanowić warzywa, a 1/4 – owoce. Jeśli chodzi o diabetyków, owoce mogą być jedzone raz dziennie, w ilości nie przekraczającej 300 g. Aby spowolnić wchłanianie cukru i obniżyć ładunek glikemiczny posiłku, najlepiej łączyć je z tłuszczami, np. orzechami czy nasionami chia, albo spożywać je bezpośrednio po głównym posiłku.

fot. Diabetyk24

Które owoce wybrać?

W diecie cukrzyka mogą gościć wszystkie praktycznie owoce. Najlepiej jednak wybierać te, które mają mało cukru (można ich zjeść więcej). Owoce można podzielić na dozwolone i te, które warto ograniczyć.

Owoce dozwolone:

• jabłka,
• maliny,
• jeżyny,
• czereśnie,
• awokado,
• melon,
• arbuz,
• ananas,
• truskawki,
• cytrusy,
• gruszki,
• winogrona.

Które lepiej ograniczyć?

• Banany,
• mango,
• daktyle.

Owoce – których unikać?

Niewskazane są owoce suszone – zawarta w nich ilość cukru jest kilkukrotnie wyższa niż w tej samej ilości owoców świeżych. Soki również nie powinny znaleźć się w diecie diabetyka. W przeciwieństwie do całych owoców, soki nie zawierają błonnika pokarmowego, co sprawia, że cukier wchłania się znacznie szybciej.

Owoce to bogactwo witamin i minerałów. Bez względu na choroby, które nam towarzyszą, warto sięgać po nie tak często, jak to możliwe.