Cukrowce opis procesu ich powstania oraz ich krótka charakterystyka - tylko u nas!
Rośliny zawierające chlorofil - w wyniku procesu fotosyntezy mogą syntetyzować z dwutlenku węgla i wody tzw. cukrowce. W trakcie naturalnej reakcji najpierw powstają cukry proste (mono-zy),a najważniejszymi z nich są niewątpliwie glukoza i fruktoza. Monozy łączą się następnie po dwa, tworząc tzw. dwucukry (biozy), a jednym z nich jest sacharoza, czyli cukier, którym na co dzień słodzimy. W trakcie dalszej syntezy i dołączania po jednym cukrze prostym powstają trójcukry, czterocukry, aż wreszcie wielocukry (poliozy) o przeróżnej już budowie chemicznej, konsystencji i właściwościach fizycznych. Surowce roślinne o znacznej ilości cukrów są
zwykle cennym źródłem odżywczym.
Najbardziej chyba znanym wielocukrem, złożonym z licznych drobin glukozy, jest skrobia będąca najważniejszym pożywieniem węglowodanowym człowieka. Występuje w komórkach roślinnych w formie mikroskopijnych ziaren. Spożywamy ją najczęściej w postaci mąki i ziemniaków. W roślinach leczniczych gromadzi się przede wszyskim w kłączach, korzeniach, łodygach, bulwach i nasionach.
W naszym przewodzie pokarmowym z węglowodanów i różnych cukrów zawartych w pożywieniu powstają cukry proste. (Ze skrobi pod wpływem działania odpowiednich enzymów najpierw powstaje maltoza rozpadająca się następnie na cząsteczki glukozy.) Do krwi wchłania się glukoza, fruktoza i galaktoza. Pamiętajmy, że cukry proste stanowią podstawę przemianenergetycznych w naszym ustroju W produkcji farmaceutycznej ze skrobi przyrządza się opłatki apteczne, dodaje się ją do tabletek, bo pęczniejąc w przewodzie pokarmowym przyspiesza rozpad tabletki, w nieżytach żołądka i jelit zaleca się spożywanie kleików skrobiowych. Ten biały sypki proszek bez zapachu (postać handlowa) jest wreszcie podstawowym surowcem w produkcji pudrów, przysypek i maści osuszających.
Błony komórkowe wszystkich roślin (z wyjątkiem grzybów) utwo¬rzone są z błonnika, a więc drugiego po skrobi ważnego wielocukru, zwanego również celulozą. Jej cząsteczka zbudowana jest niekiedy nawet z kilku tysięcy połączonych ze sobą resztek glukozy. I chociaż błonnik nie jest trawiony i przyswajany przez organizm człowieka, to szczególnie w ostatnich latach fizjologowie coraz głośniej mówią o znaczeniu dla prawidłowej pracy przewodu pokarmowego diety tzw. bogato resztkowej, a więc zasobnej w pęczniejący pod wpływem wody błonnik, dzięki któremu nie występują bardzo nieprzyjemne i groźne dla zdrowia stany zapalne przede wszystkim jelita grubego.
